Тоа е сцена што многу родители ја доживеале – исто како што се обидуваат да зготват вечера, да се јават на телефон или да извршат некоја работа, нивното дете се распаѓа. И понекогаш, се чини дека давањето дигитален уред на претрупан дете од предучилишна возраст нуди брз лек. Но, оваа смирувачка стратегија би можела да биде поврзана со полоши предизвици во однесувањето на патот, сугерираат новите наоди.
Честата употреба на уреди како паметни телефони и таблети за смирување на вознемирените деца на возраст од 3-5 години е поврзана со зголемена емоционална дисрегулација кај децата, особено кај момчињата, според студијата за медицина во Мичиген во JAMA Pediatrics.
„Користењето мобилни уреди за да се смири мало дете може да изгледа како безопасна, привремена алатка за намалување на стресот во домаќинството, но може да има долгорочни последици ако тоа е редовна стратегија за смирување“, рече главниот автор Џени Радески, д-р. , развојно бихејвиорален педијатар во детската болница за здравство C.S. Mott на Универзитетот во Мичиген.
„Особено во раното детство, уредите може да ги заменат можностите за развој на независни и алтернативни методи за саморегулирање.
Студијата опфати 422 родители и 422 деца на возраст од 3-5 години кои учествуваа помеѓу август 2018 и јануари 2020 година, пред да започне пандемијата COVID-19. Истражувачите ги анализирале одговорите на родителите и старателите за тоа колку често користеле уреди како средство за смирување и асоцијации на симптоми на емоционална реактивност или дисрегулација во период од шест месеци.
Знаците на зголемена дисрегулација може да вклучуваат брзи поместувања помеѓу тага и возбуда, ненадејна промена во расположението или чувствата и зголемена импулсивност.
Наодите сугерираат дека поврзаноста помеѓу смирувачките и емоционалните последици е особено висока кај младите момчиња и децата кои веќе може да доживеат хиперактивност, импулсивност и силен темперамент што ги прави поверојатно да реагираат интензивно на чувства како лутина, фрустрација и тага.
„Нашите наоди сугерираат дека користењето уреди како начин за смирување на вознемирените деца може да биде особено проблематично за оние кои веќе се борат со емоционалните вештини за справување“, рече Радески.
Таа забележува дека периодот од предучилишна возраст до градинка е развојна фаза кога децата може да имаат поголема веројатност да покажат тешки однесувања, како што се бес, пркос и интензивни емоции. Ова може да го направи уште попримамливо користењето уреди како стратегија за родителство.
„Негувателите може да доживеат итно ослободување од користењето уреди доколку брзо и ефикасно ги намалуваат негативните и предизвикувачки однесувања на децата“, вели Радески. „Ова е наградувачко и за родителите и за децата и може да ги мотивира и двајцата да го одржат овој циклус.
„Навиката да се користат уреди за управување со тешкото однесување се зајакнува со текот на времето, бидејќи се зајакнуваат и барањата за медиумите на децата.
Алтернативните методи за смирување можат да помогнат да се изградат вештини за регулирање на емоциите
Радески, која и самата е мајка на две деца, признава дека има моменти кога родителите може стратешки да користат уреди за да го одвлечат вниманието на децата, како на пример за време на патување или мултитаскинг со работа. Иако повремената употреба на медиумите за окупирање на децата е очекувана и реална, важно е тие да не станат примарна или редовна алатка за смирување.
Педијатрискиот здравствен работник, исто така, треба да иницира разговори со родителите и старателите за користење уреди со мали деца и да поттикне алтернативни методи за емоционална регулација, вели таа.
Меѓу решенијата што Радески ги препорачува кога родителите се во искушение да се свртат кон уред.
Родителите, исто така, можат да спречат беснеења поврзани со технологијата со поставување тајмери, давајќи им на децата јасни очекувања за тоа кога и каде може да се користат уредите и да користат апликации или видео услуги кои имаат јасни точки за запирање и не само што се репродуцираат автоматски или му дозволуваат на детето да продолжи да лизга .
Кога децата се мирни, старателите исто така имаат можност да ги научат на емоционалните вештини за справување, вели Радески. На пример, тие можат да разговараат со нив за тоа како се чувствува нивното омилено плишано животно и како се справуваат со нивните големи емоции и се смируваат. Овој тип на игрива дискусија користи детски јазик и резонира со нив.
„Сите овие решенија им помагаат на децата подобро да се разберат себеси и да се чувствуваат покомпетентни во управувањето со своите чувства“, рече Радески. „Потребно е повторување од страна на негувател кој исто така треба да се обиде да остане смирен и да не претерано реагира на емоциите на детето, но помага да се изградат вештини за регулирање на емоциите кои траат цел живот.
„Спротивно на тоа, користењето средство кое го одвлекува вниманието како мобилен уред не учи на вештина – тоа само го одвлекува вниманието на детето од тоа како се чувствува. Децата кои не ги градат овие вештини во раното детство имаат поголема веројатност да се борат кога се под стрес во училиште или со врсниците како што стареат“.
Студијата е насловена како „Лонгитудинална поврзаност помеѓу употребата на мобилни уреди за смирување и емоционална реактивност и извршно функционирање кај деца на возраст од 3 до 5 години“.
