проверени факти рецензирана публикација
доверлив извор
лекторирани
by Greg Bruno, Rutgers University
За родителите кои се обидуваат да ги заштитат своите деца од онлајн закани, ограничувањето на времето на екранот е вообичаена тактика. Помалку време лизгање, според образложението, значи помала изложеност на психолошките опасности што ги претставуваат социјалните мрежи.
Но, истражувањето на Универзитетот Рутгерс-Њу Бранзвик ја поништува оваа претпоставка. Пишувајќи во Журналот за детска психологија и психијатрија, Џесика Л. Хамилтон, доцент на Катедрата за психологија на Факултетот за уметности и науки, известува дека времето на екранот нема влијание врз тоа дали адолесцентите размислуваат за самоубиствени мисли.
Наместо тоа, содржината со која се занимаваат и искуствата што ги имаат ја прават разликата.
„Изгледа дека времето што еден тинејџер го поминува на социјалните мрежи е лош прогноз за самоубиствени идеи“, рече Хамилтон. „Со оглед на тоа, треба да обрнеме повеќе внимание на тоа како социјалните медиуми предизвикуваат чувство на корисниците“.
Хамилтон рече дека со оглед на овие наоди, родителите, креаторите на политики и технолошките компании треба да ги преиспитаат своите пристапи за одржување на безбедноста на децата на интернет. На пример, родителите можат да разговараат за тоа како нивниот тинејџер ги доживува социјалните медиуми, додека законодавците и креаторите на политики треба да работат на подобрување на карактеристиките што промовираат поврзаност.
„Социјалните медиуми се како тинејџерите се дружат, а да се биде без социјални медиуми може да значи пропуштање на позитивни искуства, како поврзување со пријателите и врсниците, што всушност штити од самоубиствени мисли“, рече таа.
За да проценат како позитивните и негативните искуства на социјалните мрежи влијаат на самоубиствените мисли, Хамилтон и неговите колеги развија студија за да ги долови индивидуалните модели на употреба и емоционалните одговори.
Шеесет средношколци на возраст од 14 до 17 години беа регрутирани на национално ниво. Во период од осум недели, учесниците пополнуваа анкети три пати на ден за нивните емоционални одговори на содржината и дали имаат самоубиствени мисли, и неделни анкети за тоа колку време поминуваат на социјалните мрежи.
Примери за позитивни искуства на социјалните мрежи вклучуваа содржини што ги оставија испитаниците да се чувствуваат поддржани, инспирирани и охрабрени – како што е возбудлива порака или коментар на објава. Спротивно на тоа, негативната содржина – на пример сајбер-малтретирањето – генерира чувства на тага, исклученост или несоодветност.
Во деновите кога тинејџерите пријавиле почести негативни искуства на социјалните мрежи, тие имале поголема веројатност да пријават самоубиствени мисли, додека попозитивните искуства на социјалните мрежи биле поврзани со помала веројатност да имаат самоубиствени идеи. Немаше мерливи ефекти од времето на екранот врз самоубиствените мисли.
„Нашите резултати нагласуваат дека насочувањето на негативните искуства на социјалните мрежи и зголемувањето на позитивните искуства на социјалните мрежи може да бидат критични цели за подобрување на менталното здравје на тинејџерите и спречување на самоубиства, наместо да се фокусираме на ограничување на времето на социјалните мрежи пред екранот“, напишаа истражувачите.
Наодите се важни од неколку причини. Прво, моделот на студијата собра податоци на индивидуално ниво, што овозможи мапирање на личните навики и чувства на социјалните мрежи. Повеќето истражувања за социјалните медиуми како фактор на ризик за самоубиствени идеи имаат тенденција да се фокусираат на големи збирки на податоци кои можат да ги доловат само макро трендовите на ниво на популација.
Второ, наодите ја нагласуваат помалку дискутираната улога што ја имаат позитивните искуства на социјалните мрежи врз благосостојбата на тинејџерите.
„Треба да го надминеме времето на екранот на социјалните мрежи како одговор ако сакаме да го намалиме ризикот од самоубиство кај тинејџерите и да го промовираме нивното ментално здравје“, рече Хамилтон.
Повеќе информации:
Џесика Л. Хамилтон и други, Позитивни и негативни искуства на социјалните мрежи и проксимален ризик за самоубиствени идеи кај адолесцентите, Журнал за детска психологија и психијатрија (2024). DOI: 10.1111/jcpp.13996.