проверени факти доверлив извор
лекторирани
by American Physiological Society
Новото истражување открива дека екстрацелуларните везикули се присутни во белите дробови на предвремено родените бебиња и можат да бидат вклучени во развојот на белите дробови и како предиктор за белодробни заболувања. Студијата е објавена пред печатењето во Американското списание за физиологија-Лунг клеточна и молекуларна физиологија.
Приближно 75% од предвремено родените бебиња родени помеѓу 22 и 24 гестациска недела развиваат бронхопулмонална дисплазија, хронична болест која се јавува кога белите дробови не се доволно зрели при раѓањето за да ја поддржат нормалната функција. Екстрацелуларните везикули – ситните честички ослободени од сите клетки кои ја олеснуваат меѓуклеточната комуникација и можат да помогнат во други физиолошки процеси – биле пронајдени претходно во белите дробови, но не е јасно каква улога играат во развојот на белите дробови.
„Бидејќи правилниот развој на белите дробови бара огромни клеточни и структурни промени, можно е [екстрацелуларните везикули] да бидат и маркери и посредници на овие динамични процеси“, напишаа истражувачите од тековната студија.
Истражувачкиот тим анализирал примероци собрани од дишните патишта на предвремено родени доенчиња – гестациската возраст се движела од нешто повеќе од 22 недели до нешто под 35 недели – за време на стандардните процедури за третман за респираторни проблеми, како што е интубацијата. Од 34 четири испитани примероци, 27 од нив содржеле екстрацелуларни везикули.
Екстрацелуларните везикули содржеле епителни и имунолошки протеини во сите фази на развојот на белите дробови. Бебињата родени во раните фази на развојот на белите дробови имале повисока експресија на ЦД24, протеин изразен од разновидна популација на клетки, при што екстрацелуларните везикули оптоварени со ЦД24 добиваат неодамнешно внимание поради нивната терапевтска улога во COVID-19. Дополнително, новороденчињата кои развиле бронхопулмонална дисплазија, исто така, имале повисоки нивоа на CD14 екстрацелуларни везикули, кои се идентификувани како потенцијален маркер за сериозноста на болеста кај возрасни со акутна повреда на белите дробови.
„Со оглед на она што е познато за развојот на белите дробови и [бронхопулмоналната дисплазија], интересно е да се претпостави како [екстрацелуларните везикули] што ги носат маркерите идентификувани во оваа студија може да учествуваат во нормалните физиолошки и патолошки процеси“, напишаа истражувачите. „Оваа работа обезбедува основа за идните насоки за да се разјасни улогата на [екстрацелуларните везикули] во развојот и повредата на белите дробови, вклучително и одредување на улогата на [екстрацелуларните везикули] низ фазите на развојот на белите дробови.
Повеќе информации:
Meaghan A. Ransom et al, Развојна траекторија на карактеристики на екстрацелуларните везикули од белите дробови на предвремено родени бебиња, Американско списание за физиологија-Белодробна клеточна и молекуларна физиологија (2023). DOI: 10.1152/ajplung.00389.2022.